ការសិក្សាច្រើនពេកមិនសូវមានប្រសិទ្ធភាពសម្រាប់ការរៀនសូត្ររយៈពេលវែង។

ខ្ញុំមិនចាំអ្វីដែលខ្ញុំបានលឺម្តងក្នុងថ្នាក់ទេ។

យើងរៀននិងចងចាំរឿងថ្មីៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
នេះហៅថា“ ការរៀនសូត្រ” ។
ការប្រលងចូលសាលានិងការប្រលងចូលត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីដឹងថាតើអ្នកបានរៀនប៉ុន្មានហើយ។
ដើម្បីទទួលបានពិន្ទុល្អក្នុងការប្រលងអ្នកត្រូវចងចាំនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀន។
តើអ្វីទៅជាការរៀនសូត្រនិងការចងចាំ?
ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនអាចចងចាំអ្វីមួយបន្ទាប់ពីបាន hearing វាម្តងក្នុងថ្នាក់?
វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការពិនិត្យឡើងវិញដើម្បីចងចាំ។
នៅពេលអ្នកកំពុងពិនិត្យមើលតើមានអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក?
ទោះបីជាអ្នករៀនអ្វីក៏ដោយអ្នកនឹងភ្លេចវាបន្ទាប់ពីមួយរយៈ។
តើខ្ញុំចាំធ្វើយ៉ាងម៉េច?
បើនិយាយពីទ្រឹស្តីនៃការរៀនសូត្រការពិនិត្យឡើងវិញគឺជារឿងសំខាន់បំផុតដើម្បីកុំអោយភ្លេច។
ដូច្នេះតើខ្ញុំគួរពិនិត្យមើលព័ត៌មានឱ្យបានឆាប់តាមដែលខ្ញុំបានដឹងទេ?
តាមពិតប្រសិនបើអ្នកពិនិត្យមើលវាភ្លាមៗអ្នកនឹងបានសិក្សាច្រើនហើយជាលទ្ធផលវានឹងលែងមានប្រសិទ្ធភាពទៀត។
តើ​នេះ​មានន័យថា​ម៉េច​?
“មានរឿងដូចជា” ការសិក្សាតិចតួចពេក “ប៉ុន្តែតើមានរឿងដូចជា” ការសិក្សាច្រើនពេកទេ?
តាមពិតសម្ភារៈសិក្សាជាច្រើនដែលអ្នកមានត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីធ្វើឱ្យអ្នក“ សិក្សាច្រើនពេក” ។
ត្រូវដឹងថាប្រសិនបើអ្នកដោះស្រាយលំហាត់ទាំងអស់តាមលំដាប់លំដោយពីដើមដល់ចប់អ្នកប្រហែលជាបាន“ សិក្សាច្រើនពេកហើយ” ។

តើវាមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចដើម្បី “សិក្សាច្រើនពេក?”

ពាក្យបច្ចេកទេសសម្រាប់“ សិក្សាច្រើនពេក” គឺ“ ការរៀនសូត្រដែលពឹងផ្អែកខ្លាំង” ។
ការអនុវត្តនៃការបន្តការសិក្សាដូចគ្នាឬកិច្ចការស្រដៀងគ្នាភ្លាមៗបន្ទាប់ពីកិច្ចការសិក្សាត្រូវបានយល់យ៉ាងពេញលេញត្រូវបានគេហៅថា“ ការរៀនសូត្រដែលពឹងផ្អែកខ្លាំង” ។
លំហាត់ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើលំហាត់ស្រដៀងគ្នាម្តងហើយម្តងទៀតត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយចេតនាដើម្បីធ្វើឱ្យសិស្សផ្តោតអារម្មណ៍លើការសិក្សា។
នេះដោយសារតែវាត្រូវបានគេនិយាយអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយថា“ ការរៀនសូត្រផ្តោតអារម្មណ៍” គឺជាវិធីដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុតក្នុងការចងចាំនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀន។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយការពិសោធន៍ផ្លូវចិត្តដែលបានធ្វើឡើងក្នុងឆ្នាំ ២០០៥ បានបង្ហាញថាមានដែនកំណត់ចំពោះ“ ការរៀនសូត្រផ្តោតអារម្មណ៍” នេះ។

តើការរៀនសូត្រផ្តោតអារម្មណ៍មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការចងចាំបានយូរតាមដែលអាចធ្វើទៅបានទេ?

នេះគឺជាការពិសោធន៍មួយ។
Rohrer, D., Taylor, K., Pashler, H., Wixted, J.T., & Cepeda, N.J. (2005) The effect of overlearning on long-term retention.

វិធីសាស្រ្តពិសោធន៍

បន្ទាប់ពីអ្នកចូលរួមក្នុងក្រុមសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងបានអនុវត្តនិងយល់ពីកិច្ចការមួយពួកគេបានបន្តរៀនខ្លឹមសារដដែល។
ផ្នែក“ ការរៀនសូត្របន្ថែម” គឺជាការសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំង។
ក្រុមដែលបានសិក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់បានបញ្ចប់បញ្ហាលំហាត់ចំនួន ៤ ដងដូចក្រុមដែលមិនបានសិក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។
ភារកិច្ចសិក្សាគឺត្រូវទន្ទេញឈ្មោះទីក្រុងនិងប្រទេសបរទេសព្រមទាំងទន្ទេញការរួមបញ្ចូលគ្នានៃពាក្យនិងអត្ថន័យរបស់វា។
ឧទាហរណ៍ខ្ញុំបានរៀនពីការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងភូន (ឈ្មោះទីក្រុង) – ឥណ្ឌា (ឈ្មោះប្រទេស) និងតារ៉ារ៉ា (ឈ្មោះទីក្រុង) – ប៉េរូ (ឈ្មោះប្រទេស) ។
នេះមិនមែនជាកិច្ចការងាយស្រួលនោះទេព្រោះអ្នកត្រូវចងចាំការផ្សំជាច្រើន។
បន្ទាប់ពីការសិក្សាការធ្វើតេស្តមួយត្រូវបានផ្តល់ឱ្យក្រុមទាំងពីរបន្ទាប់ពីចន្លោះពេលមួយឬបីសប្តាហ៍ដើម្បីដឹងថាពួកគេចងចាំបានប៉ុណ្ណា។
អ្នកចូលរួមពិសោធន៍គឺជានិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យចំនួន ១៣០ នាក់។

លទ្ធផលពិសោធន៍

នៅពេលចន្លោះពេលរវាងការសិក្សានិងការធ្វើតេស្តមានរយៈពេលមួយសប្តាហ៍ប្រសិទ្ធភាពនៃការសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់។
ទោះយ៉ាងណានៅពេលធ្វើតេស្តបីសប្តាហ៍ក្រោយមកមិនមានភាពខុសគ្នានៃពិន្ទុរវាងក្រុមដែលបានសិក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់និងក្រុមដែលមិនបានសិក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ។
និយាយម្យ៉ាងទៀតការសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងមិនមានប្រសិទ្ធភាពសម្រាប់ការចងចាំរយៈពេលយូរទេ។

បន្ទាប់ពី ៣ សប្តាហ៍ប្រសិទ្ធភាពបានបាត់!

នៅក្នុងការពិសោធន៍នេះក្រុមដែលមានការរៀនសូត្រខ្លាំងបានដោះស្រាយបញ្ហាចំនួនបួនដងនៃការអនុវត្តជាក់ស្តែងដូចក្រុមដែលគ្មានការរៀនសូត្រខ្លាំង។
លទ្ធផលនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនេះអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការធ្វើតេស្តមួយសប្តាហ៍ក្រោយ។
ថ្នាក់របស់ខ្ញុំច្បាស់ជាប្រសើរឡើង។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅពេលធ្វើតេស្តបីសប្តាហ៍ក្រោយមកដោយការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ខ្ញុំផលប៉ះពាល់នៃការសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងបានបាត់ទៅវិញទាំងស្រុង។
ពីលទ្ធផលនេះអាចនិយាយបានថាក្រុមដែលសិក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ភ្លេចលឿនជាងមុន។
នៅពេលដែលវាជាការសំខាន់ក្នុងការចងចាំរយៈពេលវែងដូចជាក្នុងការសិក្សាសម្រាប់ការប្រលងការរៀនដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងហាក់ដូចជាមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ជួបដោយចៃដន្យការពិសោធន៍នេះពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចការចងចាំដូចជាការទន្ទេញឈ្មោះទីក្រុងបរទេស។
ដូច្នេះតើអ្នកនឹងធ្វើការសន្និដ្ឋានដូចគ្នាទេប្រសិនបើអ្នកដោះស្រាយបញ្ហាប្រភេទខុសគ្នាទាំងស្រុងនិយាយថាបញ្ហាគណិតវិទ្យា?
ការពិសោធន៍ដែលធ្វើឡើងដោយក្រុមស្រាវជ្រាវដូចគ្នាក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ បានបង្ហាញថាវាក៏មានដែនកំណត់ក្នុងការរៀនសូត្រផ្តោតអារម្មណ៍នៅពេលដោះស្រាយបញ្ហាគណិតវិទ្យា។
ឥឡូវនេះទោះបីជាការរៀនសូត្រផ្តោតអារម្មណ៍មិនមានប្រសិទ្ធភាពក៏ដោយតើយើងអាចចំណាយពេលដែលមិនផ្តោតលើការរៀនសូត្រដោយមិនធ្វើអ្វីបានទេ?
មិនមែន​ទេ។
រឿងមួយដែលត្រូវកត់សម្គាល់អំពីលទ្ធផលនៃការពិសោធន៍គឺថាពិន្ទុតេស្តបន្ទាប់ពីបីសប្តាហ៍មិនដែលល្អសម្រាប់ក្រុមទាំងពីរទេ។
នេះមានន័យថាវាជាការប្រសើរក្នុងការពិនិត្យឡើងវិញតាមវិធីផ្សេងពីការសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំង។

អ្វីដែលអ្នកត្រូវដឹងដើម្បីសិក្សាឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព

ការពិនិត្យឡើងវិញភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរៀនមិនមែនជាវិធីមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការរៀនទេប្រសិនបើអ្នកចង់ចងចាំបានយូរតាមដែលអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់ការប្រឡងនិងគោលបំណងផ្សេងទៀត។